«ديگران را قضاوت نکنيم!» اين عبارتي آشناست که بارها در طول زندگي شنيده‌‌ايم و احتمالا باز هم خواهيم شنيد؛ اما واقعا چند درصد از ما هيچ‌وقت ديگران را قضاوت نمي‌کنيم؟ اگر واقع‌بين باشيم بايد بگوييم اين رقم بسيار پايين است! بله، اکثر ما نه‌تنها نمي‌توانيم هرگز ديگران را قضاوت نکنيم، بلکه دائما در حال قضاوت ‌کردن آن‌ها هستيم! گويي قضاوت در ناخودآگاه ما وجود دارد و به بخشي از وجود ما تبديل شده است. انسان عادي صبح که از خواب برمي‌خيزد تا شب که به خواب مي‌رود، با چندين نفر در ارتباط است و در تعامل با آن‌ها ده‌ها يا شايد صدها تحليل انجام مي‌دهد و قضاوت مي‌کند. احتمالا در بهترين حالت، انسان عقلايي در مورد مسائل و وقايع پيرامونش، ابتدا اطلاعات را جمع‌آوري و تحليل مي‌کند، سپس با استناد به تحليل اطلاعاتش قضاوتي مي‌کند و بعد تصميم مي‌گيرد. اين قضاوت‌ها به‌طور ناخودآگاه شامل انسان‌هاي پيرامونمان نيز مي‌شود.