بخش بزرگي از توليد جهان، به ويژه در کشورهاي در حال توسعه، حاصل کار طاقت فرساي کارگراني است که با دستمزدهاي اندک کار مي کنند و تحت ستم جسمي و رواني کارفرمايان قرار مي گيرند. کارخانه هايي که اين کارگران در آنها کار مي کنند، طبق معيارهاي امروزي، «بيگارگاه» هستند و فقط کساني حاضرند در آنها کار کنند که چاره اي ندارند مگر تن دادن به کارهاي سخت با دستمزدهاي اندک. اين واقعيت اقتصادي-اجتماعي، اقتصاددانان جهان را به دو گروه تقسيم کرده است. گروهي خواستار برهم زدن توليد بيگارگاهي هستند و گروه ديگر معتقدند، وضع کارگران شاغل در اين «بيگارگاه ها»، دست کم از وضع بيکاران بهتر است. اين کتاب، درباره اين دو نوع نگاه و نتايج آنها براي تهيدستان است.