آيا مرگ تصوير دارد؟ به بياني ديگر، آيا مي توان نه فقط از تصوير مرده ها بلکه از تصوير مرگ هم حرف زد؟ و آيا سينما که همچون شکارگاه تصاوير است، مي تواند اين تصوير مرگ را نيز به دام اندازد؟ کتاب حاضر با اين پرسش ها آغاز مي شود و با بررسي فيلم هايي که دغدغه مرگ دارند، پيش مي رود. اما کتاب در ادامه تلاش مي کند تا از يک سو مرگ را نه فقط در روايت فيلم ها بلکه در رابطه و نسبت با خود مديوم سينما نيز بررسي کند و از سوي ديگر امکانات مقاومت در برابر مرگ، يعني نسبت سينما و ناميرايي را نيز بکاود. از اين رو همزمان با استفاده از بحث هاي نظري در تاريخ صدساله نظريه فيلم، کنکاش در نظرورزي هاي فلسفي در باب مرگ و ناميرايي و همچنين جستجو در منابع ادبي نيز اجتناب ناپذير مي شود. بنابراين کتاب حاضر مطالعه اي ميان رشته اي با محوريت مرگ است که از سوي نظريه فيلم، فلسفه و ادبيات تغذيه مي شود. مرکز جاذبه اي که در سرتاسر اين کتاب سرگردان و پنهان و سلطه جو مانده است (خواهد ماند!) مرگ است.