مادري اغلب به عنوان يک تجربه‌ي زيبا و ارزشمند به تصوير کشيده مي‌شود، اما همچنان مي‌توان از آن به عنوان يکي از چالش‌برانگيزترين نقش‌هاي انساني نيز ياد کرد. از بارداري تا تربيت فرزندان، مادر شدن با چالش‌هاي بي‌شماري همراه است که مي‌توانند از منظر جسمي، عاطفي و ذهني خسته‌کننده و ملال‌آور باشند. ليزا مارچيانو در کتاب سفر قهرماني مادرانگيبه اين نقش دشوار و وظيفه‌ي بغرنج، به چشم فرصتي بي‌همانند و غني براي پيشرفت شخصي نگاه مي‌کند. او در اين کتاب مي‌کوشد مادرانگي را از يک نقطه نظر منحصر‌به‌فرد يعني رشد رواني مادر بررسي کند و به اين مسئله مي‌پردازد که چگونه شادي‌ها و دشواري‌هاي توأمان تربيت فرزندان مي‌توانند بخش مهمي از سفر به سوي رشد و کمال باشند. فرزندپروري، با تنش‌هاي بغرنج و شديد جسمي و عاطفي که در شمار تبعات گريزناپذير آن قرار دارد، مي‌تواند بوته‌اي باشد که خود را در آن مورد آزمايش، تغيير و دگرگوني قرار دهيم. از خلال پذيرفتن اين نقش اساسي است که بخش‌هايي از شخصيت ما منسوخ شده و در عوض ساختارهاي جديدي در وجود ما و ابعاد گوناگون زندگي‌مان ساخته مي‌شود. مادر شدن يکي از فرصت‌هاي بزرگ زندگي براي تسليم شدن در برابر تغيير و تحول است. اين نقش راه برگشتي ندارد و نمي‌توان در نيمه‌ي راه از ايفا کردن آن انصراف داد. به همين جهت مي‌بايست با توشه‌ي ذهني آماده و سنجيده‌اي در مسير آن گام برداشت.