«فرضيه خوشبختي: يافتن حقيقت مدرن در خرد باستان » يک کتاب روانشناسي است که توسط «جاناتان هايت» به نگارش در آمده است. همچنين اين کتاب با توجه به لحن و داده هايي که ارائه مي دهد مي تواند براي همه افراد با هر زمينه فکري نيز مناسب باشد. اگر نوجوان هستيد يا که به دوره ميان سالي خود پاگذاشته ايد، مي توانيد از آموزه هاي اين کتاب بهره ببريد. فارغ از اينکه چه سني يا که چه شغلي داريد اين کتاب به شما کمک خواهد کرد. در آن ، «جاناتان هايت» چندين "ايده عالي" در مورد خوشبختي مورد تأمل انديشمندان گذشته - افلاطون ، بودا ، عيسي و ديگران - ارائه داده و آنها را با توجه به تحقيقات روانشناسي معاصر بررسي مي کند. و از آنها هر درسي را که هنوز در مورد ما معاصر است را استخراج مي کند. مفاهيم فضيلت و خوشبختي از کلمات کليدي اين کتاب است. فصل اول چگونگي دو قسمت هر شخص را توصيف مي کند: قسمت ابتدايي ، که شامل غرايز اساسي ما است. و بخش بسيار تکامل يافته ، که سعي در کنترل غرايز دارد. اين تلاش براي کنترل غرايز ما در فصل دو نشان داده شده است که باعث نگراني بيش از حد ما مي شود. اما ممکن است روش هاي مختلفي مانند مديتيشن براي جدا شدن استفاده شود. فصل سوم با شروع قانون طلايي رفتار با ديگران همانطور که دوست داريد با شما رفتار کنند ، به رابطه فرد با افراد ديگر مي پردازد. اين در فصل چهارم به توصيف گرايش مردم براي ديدن عيب در ديگران مي انجامد. در فصل پنجم ، در نيمه راه کتاب ، هايد مفهوم فرضيه خوشبختي را معرفي مي کند. فرضيه خوشبختي مي تواند اين باشد که خوشبختي همانطور که بودا معتقد بود از درون مي آيد ، يا اين که خوشبختي از بيرون ناشي مي شود. هايد در فصل ششم استدلال مي کند که حقيقت ممکن است بين دو حد افراطي واقع شود و ادعا مي کند که عشق به چيزي بيش از خود بستگي دارد و براي خوشبختي بسيار مهم است.