مطالب اين کتاب دربرگيرنده‌ي مناسبات دو امپراتوري جهان باستان يعني ايران عصر ساساني و روم است. نويسندگان کتاب تلاش کرده‌اند تا جنبه‌هاي مختلف اين روابط را بررسي کنند. به اعتقاد آن‌ها جايز نيست رويدادهاي تاريخي را تا حد برخوردهاي نظامي تقليل دهيم و مدعي شويم که موضوع اصلي بر سر اندکي وضع نظامي يا سياست خارجي بهتر است. به همين دليل، کتاب نه تنها مطالبي در زمينه‌ي تماس‌هاي نزديک سياسي بين غرب و شرق دارد بلکه بر ارتباط‌هاي متعدد ديگر در زمينه‌ي بازرگاني، مرزداري و مذهب نيز تاکيد شده است. به اعتقاد آن‌ها، نتيجه‌ي اين تماس‌ها، تحکيم روابط بين هر دو قدرت بزرگ در سراسر دوره‌ي متاخر باستان بوده است. کتاب دو قسمت کلي را شامل مي‌شود. در قسمت اول مطالبي چون پيشينه‌ي روابط ايران و روم در عصر اشکانيان، سياست غربي ساسانيان در زمان نخستين پادشاهان اين سلسله، گسترش اختلافات در عصر شاپور دوم، تکرار سياست توسعه‌طلبي ساسانيان در غرب و اوج فروپاشي قدرت ساساني مطرح شده است. مطالب اين بخش با ترتيبي کرونولوژيک و بر اساس رويدادهاي هر سده (از سده‌ي سوم تا هفتم ميلادي) تقسيم گرديده است. بخش دوم کتاب، با عنوان مستندات، تحليلي است از مباحث مذکور در بخش اول بر اساس منابع دست اول. اين منابع را مي‌توان به دو دسته‌ي کلي تقسيم کرد: منابع غربي، يعني آثاري که از رومي‌ها باقي مانده و منابع بومي که کتيبه‌ها، سکه‌ها، مهرها و ساير داده‌هاي باستان‌شناختي، حتي برخي منابع دوره‌ي اسلامي، مثل طبري را نيز شامل مي‌شود. در ادامه قراردادهاي صلح بسته شده ميان ساسانيان و روميان بر اساس منابع دست اول تحليل و بررسي شده است. از ديگر مطالب کتاب مي‌توان به سياست‌هاي دو امپراتوري در برابر عرب‌ها، منابع مشترک، سياست ديني و هم‌چنين تبادل اطلاعات ميان شرق و غرب اشاره کرد.