او را بايد به نام خودش خواند و نه نام پسرعموي شهيرش؛ ايزابل آلنده، زني که در 40 سالگي اولين رمانش را نوشت و منتشر کرد، با آن نام خانوادگي مشهورش، يکي از نمادهاي زنانه‌نويسي در ادبيات معاصر جهان است. زني که رمان‌هايش همه ذکر هنرمندانه‌ي مصائب و مناقب زنان شناس و ناشناس زندگي‌اش است در کتاب «زنان زندگي‌ام؛ درباره‌ي عشق ناشکيبا، زندگي طولاني و ساحرگان نيک» پاي زنان بسياري را وسط کشيده تا ماجراي زن بودن در اين جهان را تشريح کند؛ مادرش، مادربزرگش، خدمتکاران خانه‌شان، دوستان کودکي و بعدترش و ... تا زنان درجه يک تاريخ هنر و ادبيات، هم‌چون سيلويا پلات و مي وست و ... . جامعيت و شمول بسيار گفتارهاي کوتاه به‌ظاهر پراکنده‌ي ايزابل آلنده در اين کتاب، موجب شده که تصويري روشن، يکه و يگانه و درعين‌حال وسيع و قابل تعميم نسبت به شرايط زنان و وضعيت زن‌بودن در جهان زير سيطره‌ي مردسالاري، حاصل شود. زنان زندگي‌ام، از کودکي ايزابل و باورهاي فمينيستي‌اش از ابتدا تا امروز را در برگرفته و تا مرزهاي گوناگون تاريخ، سياست و فرهنگ پيش مي‌رود و مسائل پرمناقشه‌ي مهمي چون ختنه‌ي زنان و دختران، فانتزي‌‎هاي عاشقانه و اروتيک زنانه، آيين‌ها و سنت‌هاي مذهبي و قومي و ... را پيش رو گذاشته و خوانندگانش را به غور کردن و عميق شدن در زنانگي دعوت مي‌کند.