بزرگترهايي که با بچه­ هاي دبستاني سر و کار دارند، مي­دانند که بيشتر آنها چقدر زودرنج هستند. وقوع حادثه­ ي کوچکي خلاف انتظار و خواسته­ ي کودکان کافيست تا خلق­شان را تنگ کند. به نظر مي رسد ، تغييرات سبک زندگي و خدمات دهي بيش از حد والدين، مهارت شاد بودن و لذت بردن از موهبت­هاي قابل دسترس زندگي را در اين نسل کاهش داده است. « شهرام شفيعي » طنز نويس پرسابقه و محبوب بچه ­ها، در مجموعه­ ي « آقاي خرمالو » به همين نقاط ضعف دست­ گذاشته و کاري کرده تا اثرش گام­هاي بلندي از جنبه­ ي سرگرمي صرف فاصله بگيرد و بتواند مخاطبان را با قابليت و مهارتي مهم و روزمره آشنا ­کند: تشخيص جنبه­ هاي طنز­آميز اتفاقات، بخصوص وقايعي که در نگاه اول اعصاب­ خرد­کن به نظر مي­رسند. هنري که مي­تواند کمک بزرگي به بچه­ ها برساند و تمريني شود براي شکرگزاري و قانع بودن. در جلد دوم مجموعه­ ي کميک استريپ « آقاي خرمالو » ، داستان­ها بر مدار عادات ناپسند قرار گرفته ­اند و مخاطب مي­تواند رگه ­هايي از واقعيت را در تک تک ماجراها پيدا کند. مثلا درخواست ويزيت و مشاوره­ ي رايگان از پزشکان در مهماني­ ها. نويسنده با زيرکي، زشتي چنين رفتاري را به تصوير­کشيده. درست است که نمي­توان به زنجيره­ ي حوادث نخنديد اما، در پايان تلنگر لازم وارد مي­شود.