کلمه کلمه، زنده ام و کار مي کنم: کلمه به کلمه! روزها… نيمه دوم همه روزها پا به راه روشنايي جهان ميشوم. مي بينم، مي شنوم، ياد مي گيرم، ذخيره مي کنم: هر چيزي، هر حسي، هر اتفاقي، هر هستي، چه خوب، چه غير، و لاغير! شبها وقتي همه زندگان به خواب اندرند، تازه بيداري بي دليل من آغاز ميشود، نه به اختيار، که تا ياد دارم قرار حيات من همين بوده است: از دوران دور کار و نان و دبستان تا همين ساعت ساکت بامدادي که ذره ذره مشغول معامله با کلماتم. عمر خويش را ثانيه ثانيه مي دهم تا از آسمان، کلمه کلمه بستانم، بچينم، ببويم و براي هر چرايي خويش، چراغي شايد.