معرفت‌شناسي طبيعي‌شده رويکردي انتقادي به معرفت‌شناسي سنتي است. در سنت معرفت‌شناسي عقلگراي دکارتي، علوم از جايگاهي ويژه برخوردار نيستند، بلکه اين معرفت‌شناسي است که به چنين علومي اعتبار مي‌دهد. اعتبار چيزي است که از بيرون به علوم داده مي‌شود. از سوي ديگر، در سنت معرفت‌شناسي تجربه‌گراي لاک، هيوم، راسل و کارنپ آنچه قرار است مبناي توجيه‌کنند?? معرفت به حساب آيد داده‎هاي حسي ترديدناپذير است؛ داده‌هايي مستقل و بدون وابستگي به ديگر تجربيات و ايده‌هاي فرد. کواين، از پيشروان طرح معرفت‌شناسي طبيعي‌شده، کوشيد نشان دهد اين هر دو پروژه با مشکلاتي اساسي روبه‌رويند. معرفت‌شناسي به‌جاي اينکه قرار باشد علوم طبيعي را «توجيه» کند، بايد صرفا خود را به «توصيف» آنها محدود سازد و در اين کار از خود علوم بهره گيرد. ترجم? تمام معارف بشري به زباني صرفا شامل داده‌هاي حسي نيز از مشکلاتي مفهومي رنج مي‌برد، ازجمله اينکه داده‌هاي حسي ما وابسته به ديگر عناصر نظام معرفتي‌مان‌اند و انباشت هر ميزان از آنها به ايجاد نظريه‌اي دربار?? جهان منجر نخواهد شد. مقالات اين کتاب با محوريت مقال? کلاسيک کواين با نام «معرفت‌شناسي طبيعي‌شده»، تلاشي است براي کندوکاو در ابعاد گوناگون برنام? طبيعي‌سازي معرفت‌شناسي و معرفي حتي‌المکان جامع و دقيق اين برنامه به خوانندگان فارسي‌زبان.