کتاب فلسفه گربه‌اي: گربه‌ها و معناي زندگي به درس‌هاي فلسفي مي‌پردازد که انسان مي‌تواند از گربه‌ها بياموزد و تأکيد کتاب بر خودِ «زندگي» است تا روش‌ها، ايده‌ها و اخلاقياتي که داستان زندگي ما را پيشاپيش تعريف مي‌کنند! در حالي که بهترين شيوه زندگي، زندگي به شيوه‌اي نانوشته است، مثل زندگي گربه‌ها. گربه‌ها از طبيعت خود پيروي مي‌کنند و از زندگي‌اي که به آنها ارزاني شده راضي‌اند. اما براي انسان‌ها از دست دادن پيوند با طبيعت‌شان امري طبيعي شده است. انسان حيواني است که از تلاش براي تبديل‌شدن به چيزي که نيست دست برنمي‌دارد. گربه‌ها هرگز چنين تلاشي نمي‌کنند. اگر فيلسوفان اين ايده را کنار بگذارند که انسان‌ها موجودات برتر هستند، مي‌توانند بفهمند که گربه‌ها بدون اينکه نگران چگونه زندگي‌کردن باشند، مي‌توانند زندگي کنند. جستجوي معنا، آگاهي از مرگ را به همراه دارد که محصول خودآگاهي انسان است. انسان مي‌ترسد که زندگي‌اش پايان يابد و از اين رو اديان و فلسفه‌ها را اختراع کرد تا معناي زندگي او پس از مرگش در آنها ادامه يابد. اما معنايي که انسان مي‌سازد به راحتي در هم مي‌‌شکند و اين ترسي بزرگ‌تر از ترس قبلي است. انساني مسحور داستاني مي‌شود که خود ساخته است و عمرش را صرف تلاش براي تبديل‌شدن به شخصيت اين داستان مي‌کند. زندگي انسان متعلق به خودش نيست، بلکه متلعق به شخصيتي است که در تخيل خود ساخته است. اگر گربه‌ها مي‌توانستند به زندگي خود فکر کنند، آيا ممکن است آرزو کنند که کاش هرگز نبودند؟ گربه‌ها از زندگي خود داستان نمي‌سازند و در نتيجه نمي‌توانند آرزو کنند که کاش هرگز به دنيا نمي‌آمدند. براي آنها فرصت زندگي همچون هديه‌ است. براي انسان تأمل فاصله‌گرفتن از زندگي است. براي گربه تأمل خودِ حس زندگي است. گربه‌ها به ما ياد مي‌دهند جستجوي معنا مانند جستجوي خوشبختي است، يعني ديوانگي است. معناي زندگي چون حس بوي عطر است که به مشام مي‌رسد و پيش از آنکه بذاني رفته است. کتاب فلسفه گربه‌اي: گربه‌ها و معناي زندگي از روايت‌هاي متعددي برخاسته شده است. اين کتاب رفتار گربه‌ها با انسان و رفتار انسان با گربه‌ها را در بخش‌هاي حساسي از روابط انساني شرح مي‌دهد و سعي مي‌کند شيوه‌هايي را به انسان ياد دهد که از زندگي گربه‌اي مي‌آيند و در نهايت زندگي ما انسان‌ها را مقوّم بخشد.