کتاب دختري با هفت اسم، اثري نوشته ي هيئون سئو لي است که نخستين بار در سال 2015 به چاپ رسيد. هيئون به عنوان کودکي که در کره ي شمالي بزرگ مي شد، يکي از ميليون ها نفري به حساب مي آمد که در دنياي تحت حکومت رژيمي تماميت طلب گير افتاده بود. خانه ي آن ها در نزديکي مرز چين واقع شده بود و همين موضوع، فرصت هاي اندکي به هيئون مي داد تا بتواند نگاهي هرچند محدود به جهان وراي مرزهاي کشور منزوي خود بيندازد. همزمان با قحطي بزرگ دهه ي 1990، هيئون شروع به فکر کردن و سوال پرسيدن کرد و درنهايت به اين نتيجه رسيد که در تمام عمر، او و امثال او را شستشوي مغزي داده بوده اند. هيئون با نگاه به سرکوب، فقر و گرسنگي مردم دريافت که کشورش مطمئنا نمي تواند همان طور که حکومت ادعا مي کند، بهترين کشور بر روي زمين باشد. هيئون در هفده سالگي تصميم گرفت که از کره ي شمالي بگريزد اما هرگز تصور نمي کرد که دوازده سال طول خواهد کشيد تا دوباره در کنار خانواده اش زندگي کند.