ميان گذشته و آينده مجموعه مقالات و سخنراني‌هايي است كه موضوع اصلي آنها رابطه ميان سوژه مدرن شكل‌گيري نهادهايي چون دانشگاه و دموكراسي و نقش روشنفكران در شكل‌گيري، نقد و بقاي آنهاست. موفقيت اين نقد تمامي شيوه‌هايي از انديشيدن است كه از ظهور افق‌هاي جديد انديشه جلوگيري مي‌كنند. نقشي كه امروز فلسفه ايفا ميكند. فلسفه همچنين به ما مي‌آموزد كه هيچكس نمي‌تواند و نبايد به جاي ما بينديشد، زيرا هيچكس قادر نيست انديشه فردي را به جاي او زندگي كند. اكنون مسلم است كه تنها جامعه‌اي قابليت انديشيدن زندگي و حيات خود را دارد كه با ((انديشه)) و نه ((عليه انديشه)) زندگي كند. جامعه‌ايي كه با انديشه و براي انديشه زندگي مي‌كند با گذشته خود در آشتي است و از اشتباهات خود در عذاب و در فرار نيست.