جنبش‌هاي زنان مانند همه‌ي جنبش‌هاي پيشرو، آزادي‌خواهانه و رهايي‌بخش دو سده‌ي گذشته‌ي سرتاسر جهان، جنبش‌هايي با رويکردي چپ و آرمان‌هايي سوسياليستي‌‌اند که بر همان مسئله‌ي برابري حقوق زن و مرد و احقاق حقوق ستمديدگان تأکيد دارند که مسئله‌ي اساسي همه‌ي حرکت‌هاي انقلابي سوسياليستي بوده و هست. زنان مترقي و سوسياليست به خاصه پس از واقعه‌ي 8 مارس 1857 و حرکت اعتراضي زنان کارگر کارخانه‌ي پوشاک در شيکاگوي آمريکا عليه شرايط نابرابر و تبعيض‌آميز و کشتار آن زنان و هم‌چنين واقعه‌ي اعتصاب زنان کارگر همان کارخانه در 8 مارس 1908 و باز هم تکرار کشتار وحشيانه، جنبش‌هاي زنان در سرتاسر جهان وارد مرحله‌ي تازه‌اي شدند و توانستند آرام‌آرام بسياري از سدهاي نابرابري را در جهان مردانه از پيش رو بردارند. کتاب «نگاهي به بيرون از ژرفا: بازنگري جايگاه اجتماعي زن» به سير صعودي جنبش‌هاي رهايي‌بخش زنان از دهه‌ي شصت قرن بيستم پرداخته و با موشکافي دلايل جدايي حرکت‌هاي اعتراضي زنان از ديگر حرکت‌هاي اعتراضي اين دهه و پس‌از‌آن، فرايند شکل‌گيري حرکت‌هاي نوين گروه‌هاي اعتراضي فمينيستي را شرح و تفسير کرده است. «جوليت ميچل» نويسنده‌ي کتاب، از همان دهه‌ي شصت حضوري ثابت و تمام‌قد در حرکت‌هاي بزرگ اعتراضي داشته و با ريزبيني صاحب‌نظرانه‌اش توانسته چندوچون جنبش‌هاي زنان و ريشه‌هاي سوسياليستي آن را تشريح کند. ميچل که تا به امروز از بودن در متن اعتراض‌هاي مدني دست برنداشته و حضورش در جنبش اشغال وال‌استريت نشانه‌ي بارز اين نکته است، «نگاهي به بيرون از ژرفا» را با نظر به ريشه‌هاي اصلي مبارزات مدني زنان براي برابري نوشته است. براي درک اينکه زنان مبارز واقعي جداي از آن‌ها که با «مي‌تو» براي برندهاي سرمايه‌داري تبليغ مي‌کنند، که بودند و چه کردند، مي‌توان به اين کتاب مهم رجوع کرد و در جايگاه اجتماعي زنان آن‌گونه که هست و بايد باشد، بازنگري کرد.