چهره‌ي بيروني زندگي‌هاي زناشويي ديگران همواره با تصويري که آن دو نفر از زندگي‌شان براي ما مي‌سازند تطابق دارد و نه آن‌چه به واقع درون آن رابطه در جريان است. هيچ‌کس نمي‌تواند درباره‌ي زندگي دو نفر که در رابطه‌ي ازدواج قرار دارند، اظهار نظر قطعي کند جز خود آن‌ها که از عادت‌ها، کم‌وکاستي‌ها و راز و رمزهاي ميان خودشان آگاهي دارند و به همين دليل زوج‌ها بهترين درمان‌گر رابطه‌ي خودشان هستند. رابطه‌ي دو نفره‌ي شکل گرفته بر پايه‌ي پيماني پايدار که دو انسان باهم در يک خانه زندگي مي‌کنند و از جزئي‌ترين تا کلي‌ترين فعاليت‌هاي روزمره‌شان به يکديگر مرتبط و متصل است، رابطه‌اي‌ست که خواه ناخواه جدل، سوءتفاهم و بگومگو بخش جدايي‌ناپذير آن است. تاريخ بشر نشان داده که عاشق‌ترين زوج‌ها هم حتي آن‌هايي که تا پايان عمرشان عاشقانه باهم زندگي کرده‌اند، در لحظه‌هايي از زندگي اختلاف نظر، بگومگو و مشاجره داشته‌اند. مسئله اين است که تحت چه شرايطي يک زوج رابطه‌شان را حفظ مي‌کنند يا به آن پايان مي‌دهند؟ مدرسه‌ي زندگي آلن دوباتن، وراي بحث‌هاي روانشناسي زرد و مريخي‌ها و ونوسي‌ها، به سويه‌ي ديگري از روابط انساني نظر دارد که از پس آن مي‌توان فلسفه‌ي زيستن در جهان و ابزار فهم و درک متقابل را فرا گرفت. کتاب «بگومگوهاي زندگي مشترک به روايت مدرس? دوباتن» مجموعه‌اي از درس‌گفتارهاي مدرسه‌ي زندگي پيرامون بخش بزرگي از مسائلي‌ست که در يک ازدواج ميان زوج‌ها وجود دارد و بسياري در فهم چيستي و چرايي و شيوه‌هاي مواجهه با آن‌ها ناتوانند و همين مسئله ازدواج‌شان را به رابطه‌اي سراسر آسيب و تنش تبديل مي‌کند که راهي جز پايان دادنش برايشان وجود ندارد. کتاب بگومگوهاي زندگي مشترک بحثي‌ست درباره‌ي طريقتي که مي‌توان طبيعت رابطه را در لابه‌لاي وضعيت‌ها و لحظه‌ها فهم کرد و با تمرين مدارا و شناخت بيشتر، ازدواج را از آسيب‌ها و تنش‌هاي ويرانگر، دور نگه داشت.