اسمش را چه بگذاريم؟ - افسردگي؟ او دائما احساس پستي، اضطراب، شک و ترديد بي‌پايان به خود مي‌کند، اما نسبت به ديگران نيز به شدت قضاوتگر است. او احساسات خود را به خوبي در محل کار و با دوستان پنهان مي کند. تلاشهاي او طاقت طاقت فرسا هستند و او را از ايجاد روابط عميق باز مي دارند. اين نمي تواند عادي باشد. اما اگر او تا اين حد نااميد است، چرا هميشه مي‌تواند به غذاي خياباني مورد علاقه‌اش، کيک برنجي تند و تيز تتئوک‌بوکي، تمايل پيدا کند؟ آيا زندگي فقط همين است؟ بک با ضبط ديالوگ هاي خود با روانپزشکش در يک دوره 12 هفته اي، شروع به تفکيک حلقه هاي بازخورد، واکنش هاي تند و رفتارهاي مضري مي کند که او را در چرخه اي از خود آزاري محبوس مي کند.