در کتاب چگونه در اين دنياي مزخرف ، انسان بمانيم ميخوانم: چگونه مي توانيم ذهن آگاه تر باشيم وقتي جهان چنين مزخرفي است؟ تيم دزموند - فيلسوف مشهور بودايي که در زمينه روانشناسي در دانشگاه ييل سخنراني کرده و يک پروژه بهداشت روان را در گوگل رهبري مي کند - راهي را براي رشد فردي ، ارتباطات و شادي که هرگز مانند آن را نديده ايم پيشنهاد مي دهد. با وجود عدم حضور پدر، بي خانماني در دوران کودکي و از دست دادن همسرش به دليل سرطان،بر دزموند آشکار مي شود که نه تنها با قدرت دروني و شادي انعطاف پذير ، بلکه فهم عميقي از رنج هاي انساني براي دفاع از کساني که در سراسر جهان رنج مي کشند لازم است. دزموند از طريق کارش به حقيقت پي برد: ما براي مولد بودن يا خواب به ذهن آگاهي نياز نداريم و اين نبايد از جانب دين، فلسفه، يا موقعيت هاي فرضي ناشي شود. در عوض ، ذهن آگاهي بايد ريشه در درد ، اندوه ، تنهايي و آسيب در اينجا و حال داشته باشد ، زيرا اين تنها پادزهر واقعي براي اين دنياي نکبت باري است که ما آن را خانه مي ناميم.