«خودنويسم را از آفتاب پر مي کنم» حکايت نامه هاي هشت سال دوري پرويز شاپور از فرزندش کاميار است که براي ادامه تحصيل به تشويق خود او راهي کشور انگلستان شده بود. اين کتاب شامل حرف هاي صميمانه پدري است که قصد دارد در زندگي پسرش حضور داشته باشد و نمي گذارد دوري راه بين شان فاصله ايجاد کند. اين نامه هاي شيرين و پر از طنز و شوخي، از نظر تاريخ معاصر و روند زندگي برخي از هنرمندان آن دوره نيز داراي اهميت است.