"کارل پوپر" در مقاله آغازين اين کتاب "در جست و جوي جهاني بهتر" تأملات خود را در مورد پيشرفت هاي واقعي علم در جامعه مي نويسد. سياست و هنر در طول قرن بيستم. موضوعات او از آغاز گمانه زني هاي علمي در يونان کلاسيک تا تأثيرات مخرب تماميت خواهي قرن بيستم، از شخصيت هاي اصلي روشنگري مانند کانت و ولتر تا نقش علم و انتقاد از خود در هنر را شامل مي شود. اين مقالات بينش‌هاي تازه‌اي را در مورد ذهن يکي از بزرگترين فيلسوفان قرن بيستم ارائه مي‌کنند. سر کارل ريموند پوپر فيلسوف، دانشگاهي و مفسر اجتماعي اتريشي-بريتانيايي بود. او يکي از تأثيرگذارترين فيلسوفان علم قرن بيستم، و به دليل رد ديدگاه هاي استقرايي کلاسيک در مورد روش علمي به نفع ابطال تجربي شناخته شده است. به گفته پوپر، يک نظريه در علوم تجربي هرگز قابل اثبات نيست، اما مي توان آن را جعل کرد، به اين معني که مي توان (و بايد) با آزمايش هاي قاطع بررسي شود. پوپر با روايت توجيه گراي کلاسيک از دانش مخالف بود که او آن را با عقل گرايي انتقادي جايگزين کرد، يعني «نخستين فلسفه نقد غير توجيهي در تاريخ فلسفه. در گفتمان سياسي، او به خاطر دفاع شديدش از ليبرال دموکراسي و اصول انتقاد اجتماعي که به اعتقاد او شکوفايي جامعه باز را ممکن مي‌سازد، شناخته مي‌شود. فلسفه سياسي او ايده‌هايي از ايدئولوژي‌هاي سياسي دموکراتيک اصلي، از جمله سوسياليسم/سوسيال دمکراسي، ليبرتارينيسم/ليبراليسم کلاسيک و محافظه‌کاري را پذيرفت و سعي کرد آنها را با هم آشتي دهد.