«ماه فوريه‌ست و درخت‌هاي کريسمس هنوز کنار خيابون افتاده‌ن. زمين يخ‌ زده و انگار با روکش روغني پلاستيکي فرش شده. آشغال‌هاي آتيش‌بازي شب سال نو زير برف‌هاي آب‌شده ديده مي‌شن.»
کتاب پيش رو حاوي دو نمايشنامه‌ي زمان و مکان و هفت در به قلم نمايشنامه‌نويسي است که حافظه و خاطره از موضوع‌هاي اصلي نوشته‌هاي است؛ به‌گونه‌اي که گاه دلتنگي از خاطرات گذشته نقش مهم‌تري از زمان حال ايفا مي‌کند، تاآنجاکه زمان حال براي مخاطب ناآشنا و غريبه جلوه مي‌کند. در بعضي نمايشنامه‌هاي اين نويسنده، گاه فضاي سوررئال زمينه‌ساز موقعيت‌هايي مي‌گردد؛ براي مثال، ستوني مي‌تواند در اتاقي لب به سخن بگشايد. سوءتفاهم‌هاي عادي روزانه در نمايشنامه‌هاي کوتاه اشتراوس، گاه توان شکستن هارموني بين حقيقت معنايي و نقش‌هاي مفهومي را پيدا مي‌کند. آن‌چنان که براي مثال زوجي کاملا بيگانه و گم‌گشته از خوشبختي و شيفتگي بيش‌ازحد، فراموش مي‌کنند در روز جشن عروسي‌شان مهمان‌ها را دعوت کنند!