فراموشي شايد بخشي از بزرگ ترين اتفاقات زندگي است که ناخواسته به انکار گذشته مي آيد. گذشته اي زير لايه هاي زيرين حافظه مدفون شده؛ بي هيچ تاريخي که تعلق به تو ندارد. گم شده اي در زمان و مکاني بي انتها. نه آغازي و نه پاياني؛ تنها زمان حال است که بخش بزرگي از زندگي ات را تشکيل مي دهد. گاه در گذشته اي سير مي کني که ديگر هيچ رنجي متحمل نمي شوي. خاطرات تنها واژه هايي گريزان هستند ناپايدار در ذهنت و چه خوب که گاهي اين موهبت شامل حالت مي شودو تمام علايق و ارزش هاي گذشته، تنها سايه اي لرزان هستند که ذهن، ديگر به آن ها وفادار نيست و از وراي اين همه، اکنون کسي تو و همه ي گذشته ي دور از دسترس ات را مرور مي کند. کسي که سال هاست از خود و سرزمين مادري اش جدا شده تا شايد در جايي ديگر خود را بيابد....