در اين کتاب نويسنده آقاي نراقي توانسته است به لطف مصاحبه هايي که تا مرحله نهايي پيش رفتند و با هنرمندي خودش در زمينه ي نوشتن شاه را در شرايط واقعي زندگي، در پريشاني و سردرگمي، برهنه کند و شاه واقعي را به خوانندگان نشان دهد. به اين ترتيب شاه از بزرگ ترين زينت و تجمل به دور است... کساني که احسان نراقي را مي شناسند مي دانند که ظرافت فکري او تا چه اندازه به او جرأت نقد واقعي را مي دهد. و همچنين به او اجازه مي دهد تا نقاط ضعف انسان را تشخيص دهد آن هم بدون اينکه آنها را به تحقير تبديل کند. و همچنين به او اين امکان را مي دهد که وقايع را بدون گرفتار شدن در دام ايدئولوژي که پيچيدگي هاي روحيه انساني و تخصص سياسي را تضعيف مي کند، به تصوير بکشد. زماني که احسان نراقي زنداني در زندان انقلابيون بود قطعا دفاع از مواضع و عقايدش برايش سخت بود. زيرا او مدل ليبرال آمريکاي شمالي را مورد انتقاد قرار داده بود و با کمونيسم به سختي برخورد کرده بود و در نتيجه مي نويسد:
«روشنفکران مارکسيست مرا مزاحم مي دانستند و اسلامي ها هم علي رغم اينکه از تحليل هاي من استفاده مي کردند، اصلاح طلبي و عدم موافقتم با تندروي هايشان را نمي پسنديدند.»
