خاطرات رجال نظامي و يا کشوري ايران که تاکنون منتشر شده است از دو حال خارج نيست يا خواسته اند با دشمنان خود تسويه حساب کنند و يا اينکه از خدمات ارزنده خود به ميهن ياد کرده و به عبارت ديگر تعريف از خود نمايند. شک نيست در زمان ما تاريخ نويسي ديگر جنبه علمي پيدا کرده است و داستان سرائي و قصه گوئي و يا افسانه نويسي خريداري ندارد. ليکن نمي توان همين خاطرات گذشتگان را بطور کلي ناديده گرفت. چون خوب بنگريم زندگي نامه ها حاشيه اي است در کنار وقايع مهم تاريخي کشور ما و چه بسا براي درک وقايع مهم تاريخ مفيد هم واقع شود و نمي توان بدان توجهي نکرد.