شايد بتوان گفت که هاروکي موراکامي پرمناقشه‌ترين و عجيب‌ترين پديده‌ي ادبيات جهان در چند دهه‌ي گذشته‌ست. رمان‌ها و داستان‌هاي کوتاه او از منظر بخش بزرگي از خوانندگان و منتقدان جدي ادبيات در سرتاسر جهان، شاهکارهايي بي‌مثالند، درحاليکه به زعم بخشي از منتقدان و خوانندگان متفکر و راديکال، اين نويسنده‌ي شهير ژاپني بخشي از جريان فرهنگي شکل گرفته در جهان پسامدرن است که درحال قالب کردن نوشته‌هاي به‌ظاهر مهم ولي فاقد آن ارزش واقعي، به عنوان آثار ادبي درجه يک هستند. با اين‌همه و با وجود همه‌ي اين ماجراهاي پيرامون موراکامي، تأثير او بر تاريخ ادبيات چنان بوده و هست که مي‌توان به درستي از سبک موراکامي حرف زد. کتاب «داستان‌نويسي به مثابه‌ي شغل» روايت اين نويسنده از سبک و سياق نويسندگي‌اش است. سبک و سياقي که نوشتن را در پيوستاري بسيار عظيم از انتخاب موضوعات، شخصيت‌ها، مواجهه با آن‌ها، شيوه‌هاي پرداخت و پرورش‌شان، ساختن يک‌يک ماجراهاي داستان‌ها، انتشار اثر و سپس حتي شيوه‌ي ارائه‌ي ترجمه‌هاي آثار به زبان‌هاي مختلف را در برمي‌گيرد! داستان‌نويسي به مثابه‌ي شغل، کتابي‌ست که نه فقط طريقت نوشتن به سبک مواراکامي، بلکه چگونه زيستن و بودن در جهان، در قامت يک نويسنده‌ي مهم و اثرگذار را روايت مي‌کند و از بخت‌ياري ماست که اين مهم را خود نويسنده در اختيارمان قرار داده است.