اين کتاب «عدالت به مثابه انصاف» به عنوان سخنراني هاي دوره فلسفه سياسي بود که جان رالز در دهه 1980 به طور مرتب در هاروارد تدريس مي کرد. با گذشت زمان ، اين سخنراني ها دوباره به عنوان نظريه عدالت وي به عنوان مطرح شد ، که با توجه به مقالات اخير او و رساله ليبراليسم سياسي (1993) تجديد نظر شده است. جان رالز در اين کتاب يک ديد کلي از خطوط فکري اصلي خود ارائه مي دهد و همچنين موضوعات خاصي را که قبلا در هيچ يک از نوشته هايش به آن پرداخته نشده است ، بررسي مي کند. جان رالز به خوبي مي داند که از زمان انتشار نظريه عدالت در سال 1971 ، جامعه آمريکا از ايده عدالت فاصله بيشتري گرفته است. با اين حال ، ايده هاي او قدرت و ارتباط خود را با مباحثات در يک جامعه پلوراليستي درباره معنا و قابليت تئوري ليبراليسم حفظ مي کند. اين کتاب نشان مي دهد که وضوح اخلاقي را مي توان به دست آورد حتي زماني که تعهد جمعي به عدالت نامشخص است. تعداد اندکي از فيلسوفان به اندازه جان رالز با انتشار کتاب نظريه عدالت در سال 1971 سر و صدا کرده اند. سي سال بعد ، عدالت به عنوان انصاف موضوعات اصلي کارهاي قبلي خود را مجددا بيان مي کند و از آن در برابر انبوه انتقاداتي که به خود جلب کرده است دفاع مي کند. در طول کتاب ، راولز همچنان از آزمايش فکري معروف خود دفاع مي کند که در آن "موقعيت اصلي"-نوعي ديدگاه قبل از تولد که نژاد ، طبقه و جنسيت ما را ناديده مي گيرد-مبنايي براي تدوين اصول اخلاقي فراهم مي آورد که منجر به دولت ليبرال هماهنگ مي شود.