"يادداشت هاي روزانه نيما يوشيج"، بازيابي و بازنويسي از روي دست نوشته هاي نيما است که به کوشش فرزند گرانقدرش، "شراگيم يوشيج" صورت گرفته است. اين يادداشت ها که نيما در آن گهگاهي به رويکردهاي هنري خويش نيز اشاره کرده است، عمدتا يادداشت و شکواييه هاي شخصي انساني است که با وجود حيات پربار و آفرينش ادبي خلاقانه، زندگي سرشار از تلخ کامي و مملو از رنجي را براي خود و توده ي مردم پشت سر گذاشت. از "يادداشت هاي روزانه نيما يوشيج" برمي آيد که هنر او در تعهد به اجتماع شکوفا شد و او همواره معتقد بود که هنر بايد به محوري ترين مسائل زندگي، يعني کار و مبارزه گره بخورد. همانطور که هنرمند زندگي اش را در راه هنر صرف مي کند، هنر نيز بايد معطوف زندگي باشد و اين ارتباط دو طرفه، فداکاري هنرمند در قبال هنر و بالعکس است. "نيما يوشيج" اين سبک از حيات را تفاوت ميان زيستن و زندگي مي داند؛ سبکي که در آن فرد زندگي خود را در راهي مي گذارد که ديگران بتوانند با نگاه به آن، قدر زندگي خود را بدانند. البته همانقدر که در "يادداشت هاي روزانه نيما يوشيج"، بر اهميت زندگي و توجه به آن تاکيد شده، اهميت دادن وي به گذشته و نقش آن در جهان بيني نيما نيز مشهود است. وي حال را، اسير در چنگال حواس مي داند اما معتقد است که گذشته، آزادانه در حريم دل، سير مي کند و با آن سر و کار دارد. به اين ترتيب مي توان ديد که "نيما يوشيج" به وضوح گذشته را بر حال ارجح مي داند.