"اين داستاني زيستن و داستاني مردن" از مشخصه هاي سلوک غزاله نيز بود. اين در حقيقت سلوک رويا بينان تنها ست که مرگشان نيز يادآور دلمشغولي هاي هميشگي زندگي آن ها ست. اين زندگي و مرگ داستاني، مبناي جهان بيني تراژيکي است که تنها در خانه شعر و داستان و هنر، روشناي آرام بخشي مي يابد. و هنگامي که اين خانه و پناهگاه هم ناامن مي شود و دستخوش اضطراب و آسيب مي ماند، آرامش به کلي برهم مي خورد.