دوران‌هاي زندگي انسان مجموعه‌اي از چهار نمايشنامه کوتاه تک پرده‌اي است: طفوليت، کودکي، جواني و رودخانه هاي زير زمين. وايلدر با الهام از مونولوگ معروف شکسپير در مورد مراحل زندگي، تصميم گرفت هفت نمايشنامه کوتاه بنويسد که سفر انسان از دوران کودکي تا غايت پيري را شرح مي‌دهد. دو قطعه اول، طفوليت و کودکي، کمدي‌هاي مفرحي هستند که بازنشر گسترده‌اي داشته‌اند و مورد استقبال عموم قرار گرفته‌اند. با اين حال، وايلدر هرگز نمايشنامه‌هاي باقي مانده از مجموعه خود را منتشر نکرد. پس از مرگ او در سال 1975، دو نمايشنامه‌ي تحت عناوين جواني و رودخانه‌هاي زير زمين (نمايشنامه‌اي که تصور مي شود بيانگر ميانسالي باشد) در ميان آثار ناتمام اين نمايشنامه نويس يافت شد و براي تکميل مجموعه و چرخه‌ي عمر در نظر گرفته شد. «انسان، از آن لحظه که چشم بر اين دنيا مي‌گشايد تا زماني که چهره در نقاب خاک مي‌کشد، متشکل از دوره‌هاي متفاوتي است. طفوليت، سرشار از حس کنجکاوي و اشتياق يادگيري است. کودکي، دنياي روياها و آرزوها، جواني، مملو از انرژي و غرور و ميانسالي و پيري، در پي آرامش و آسودن، دوراني همراه با ورق زدن دفتر خاطرات. زندگي ترکيبي از تجربه‌هاي زيسته و نازيسته است.» تورنتون وايلدر، برنده‌ي جايزه ي پوليتزر، در اين اثر چهار دور‌ه‌ي اصلي زندگي انسان را با زيبايي شگرفي به تصوير مي‌کشد، تا همراه با او به تماشاي تجربه‌هاي نازيسته بنشينيم.