موسيقي در ايران پيشينه‌اي ديرينه دارد و به دوران ايران باستان بازمي‌گردد. ايران خاستگاه موسيقي‌هايي غني و متنوع است و موسيقي سنتي ايران به عنوان يکي از مولفه‌هاي فرهنگ و هنر ايراني به‌شمار مي‌رود. تقريبا همه? اقوام ايراني داراي موسيقي محلي ويژه خود هستند. موسيقي در ايران از دوران باستان داراي اهميت بوده‌است. در دوران شاهنشاهي هخامنشي، موسيقي در آيين‌هاي مذهبي و دادگاه‌ها استفاده مي‌شده‌است. هويت دقيق موسيقي ايراني هنوز آشکار نشده‌است اما پژوهش پيرامون آن ادامه دارد و جوانبي از آن، مشخص شده‌است. موسيقي در دوران ساسانيان قابل توجه بوده‌است و ساسانيان، شمار فراواني از سازها را به کار برده‌اند. باربد، از موسيقي‌دانان دوران شاهنشاهي ساساني، نخستين سيستم موزيکال خاورميانه را با عنوان خسرواني ايجاد کرد. بسياري از مدها و ملودي‌هاي باستاني ايران، با تسلط اعراب بر اين کشور، از بين رفته‌اند؛ اما دستگاه‌ها، به شکل شفاهي به ايران کنوني رسيده‌اند. ايران زادگاه نخستين سازهاي پيچيده‌است که قدمت برخي از آنان، به هزاره? سوم پيش از ميلاد مي‌رسد.نواحي ايران، داراي شمار قابل توجهي سازهاي بومي از انواع بادي، پوست‌صدا، خودصدا و زهي هستند. سازهايي مانند تار، سه‌تار، بربط، سنتور، قانون، کمانچه، ني، قيچک، رباب، تنبک، دف، دايره و دايره‌زنگي در موسيقي ملي ايران به کار مي‌روند. در اين کتاب، پيشينه موسيقي ايران همراه با معرفي آثار موسيقي و زندگي اشخاصي چون کندي، فارابي، ابوالفرج اصفهاني، ابن سينا، خواجه نصيرالدين طوسي، قطب الدين شيرازي، جامي و هنرمندان متاخر فراهم مي آيد .مطالب کتاب با تصاويري از اسناد مکتوب موسيقي به چاپ رسيده است .