در اين کتاب، اريکا فيشر-ليشته ظهور اجرا را به‌مثابه‌ي يک «رخداد هنري» دنبال مي‌کند. او با قراردادن هنر اجرا در موقعيتي برابر با ابژه‌ هنري سنتي و مرسوم، زيبايي‌شناسي جديدي را بشارت مي‌دهد. تجربه‌ي شگفت‌انگيزي که در يک اجرا برانگيخته مي‌شود-محور‌کردن تمايزات بين هنرمند و تماشاگر، بدن و ذهن، هنر و زيبايي- در اين کتاب در غالب پرورش روشي نو براي درک نرهاي اجرايي بسط داده شده است. اسلوبي که روندهاي اجتماعي و فرهنگي گسترده‌تري را شامل مي‌شود. يک رخداد اجرايي با حضور جسم بازيگر و تماشاگر در کنار هم تاثير قابل تاملي دارد. در اين کتاب، اريکا فيشر-ليشته، اين پديده را به اجزاي سازنده‌اش تجزيه و چگونگي دگرگوني رخدادهاي اجرايي را تحليل مي‌کند و او به ويژه هنر اجرا و رخدادهاي تئاتر تجربي را از زمان «تغيير جهت کنش اجرايي» در دهه 1960 مورد بحث قرار مي‌دهد.