در اين کتاب، از همان سطرهاي آغازين، تصوير زني مبارز جان مي‌گيرد، مادري که سراسر زندگي با اميد رسيدن به روزهاي بهتر براي فرزندانش روي پا ايستاد، جنگيد و ننشست، و از غم و اندوه شادي ساخت. هيچ آب‌وخاکي نيست که اين مادرها را به خود نديده باشد. مرزوبوم خودم از اين دست مادرها دارد، زياد دارد. تنها نامشان لوسي اليزابت نيست… نامشان در هيچ کتابي نخواهد آمد.