از نوجواني و حتي کودکي وادار مي‌شويم اهداف کوتاه و بلندمدت و چشم‌اندازي وسيع براي آينده برگزينيم؛ در اين مسير حتي اگر با بحران بلوغ و جواني هم روبه‌رو شويم، هزار نسخه از پيش پيچيده شده براي مقابله با آنها وجود دارد، اما ميانسالي و پيري برهه‌هايي هستند که چون بيشتر ترسناک به نظر مي‌رسند، کمتر راجع‌به آنها فکر و برنامه‌ريزي مي‌کنيم. حتي کساني که براي ميانسالي خود هدف تعيين کرده‌اند، با رسيدن به دهه چهارم و پنجم زندگي، با بسياري از راه‌هاي نرفته و کارهاي نکرده روبه‌رو مي‌شوند و همين استرس ناشي از جا ماندن از زمان کافي‌ست تا افراد را در ورطه بحران ميانسالي اندازد.
در کتاب «راهنماي مواجهه فلسفي با ميانسالي» سعي شده با ورود به دنياي افراد نام‌آشنا مانند فلاسفه و نويسندگان و عنوان کردن تجربيات‌شان در اين برهه حساس، شيوه جديدي براي مواجهه با ميانسالي و انديشيدن به آن ارائه کند. شايد رفتن به سمت مرگ و نيستي و نگاه کردن به شن‌هاي باقي‌مانده در ساعت شني زمان خوشايند به نظر نرسد، اما کي‌رن ستيا، نويسنده کتاب «راهنماي مواجهه فلسفي با ميانسالي» کوشيده تا در شش فصل استراتژي‌هايي را براي لذت بردن از اين دوران و زندگي در حال به خواننده اهدا کند. رها کردن گذشته و نپرداختن بيش از حد به آينده از جمله مسائلي‌ست که در اين کتاب به آنها پرداخته شده و تمايل به جاودانگي از منظرهاي متفاوتي مورد بررسي قرار گرفته است.