قطره‌ي آب سرگرداني ميان سه شخصيت رمان در سه رمان در سه مکان مختلف پيوندي ناديدني ايجاد مي‌کند. قطره‌اي که روزي ميان موهاي آشوربانيپال مي‌چکد، سپس بخار مي‌شود و قرن‌ها بعد، به شکل دانه‌ي برفي برمي‌گردد و در دهان آرتور، نوزادي تازه‌متولد‌شده در کنار رود تيمز مي‌نشيند. کودک اولين مزه‌اي که مي‌چشد، طعم تلخ و سرد تاريخ است. نارين شخصيت ديگري است از سرزمين ميان‌رودان، که مي‌خواهند او را با آب رود دجله غسل تعميد دهند. آب را به صورتش مي‌پاشند و او قطره‌ي درون آب را مزه‌مزه مي‌کند و گويي مصيبت نياکانش را با تمام وجود درک مي‌کند. و زليخا، دختر امروزي انگليسي با تبار شرقي است؛ دانشمند آب‌شناسي که روي نظريه‌ي حافظه‌ي يگانه‌ي آب تحقيق مي‌کند.