نمايشنامه ي آوازخوان طاس، با خانواده ي اسميت شروع مي شود که در اتاق نشيمن نشسته اند و درباره ي همه چيز و هيچ چيز صحبت مي کنند. خانم اسميت، تمام اتفاقاتي که در عصري به خصوص به وقوع پيوست را براي شوهرش تعريف مي کند؛ گرچه شوهرش همان عصر به همراه خود او در آن مکان حضور داشت. سپس، آن ها درباره ي خانواده اي صحبت مي کنند که همه ي اعضايش بابي واتسون نام دارند و به نظر مي رسد که خانواده ي اسميت از لحظه اي به لحظه ي ديگر فراموش مي کنند که شخص به خصوصي به نام بابي واتسون زنده است يا مرده. اوژن يونسکو، چهره ي سردمدار «تئاتر ابزورد» و يکي از مبدعان بزرگ نمايش هاي مدرن، براي نوشتن اولين نمايشنامه اش-- آوازخوان طاس-تا سال 1950 صبر کرد. او با گذر زمان به استاد بلامنازع نمايشنامه هاي مدرن تبديل شد و حال و هواي عجيب و طنز خاص نگارش يونسکو، باعث شد تا آثارش به صورت همزمان، بسيار خنده دار، تراژيک و البته ژرف باشند. اوژن يونسکو درباره ي تئاتر مي گويد: «تئاتر، ادبيات نيست... بلکه به شکل خيلي ساده، چيزي است که نمي توان آن را از طريق ديگري بيان کرد.»