رمان سرزمين گوجه هاي سبز که در دوران اوج استبداد نيکولاي چائوشسکو در روماني مي گذرد، داستان گروهي از جوانان را روايت مي کند که به اميد يافتن وضعيت و ارتباطاتي بهتر، ولايت فقرزده ي خود را به مقصد شهر ترک مي گويند. اما خيلي زود اميدشان در هم مي شکند، چرا که در شهر هم، درست مثل مناطق روستايي، ردپاي ظلم و ستم حکومت ديکتاتوري کاملا هويداست. تمامي دوستان راوي[معلمين و شاگردان يک اتحاد مبارز نصفه و نيمه ]به او خيانت کرده و يا خود را به نابودي مي کشانند. با از هم پاشيدگي اين اتحاد، مي توان ديد که چگونه يک حکومت مستبد و ديکتاتور به جزئي ترين حوزه هاي زندگي انسان ها سرک کشيده و چگونه همه ي افراد، حتي قوي ترين آن ها، مجبور مي شوند يا با ستمگران سازش کرده و يا در برابرشان مقاومت کرده و از بين بروند. هرتا مولر که خود يکي از جان به در بردگان از حکومت نظامي چائوشسکو است، از تجارب شخصي خود سخن مي گويد. او در صحنه به صحنه ي کتاب، با زباني ناملايم و در عين حال شعرگونه، تصويري جان کاه از جامعه و نسلي را ارائه مي دهد که توسط ترس و ستم به نابودي کشيده شده است.