قرن بيستم و به خاصه دو بازه‌ي جنگ‌هاي جهاني اول و دوم را شايد بتوان عجيب‌ترين و پرمناقشه‌ترين دوران تاريخ ايران دانست. حضور سياسيون و نظاميان آلماني، روسي، انگليسي‌، آمريکايي‌ و ... هم‌زمان در خاک ايران و متعاقبا خاک عثماني و بعدتر عراق، موجب وقوع وقايعي شد که تلخي‌هايش براي هر دو کشور و به خاصه ايران، بيشتر از هر زمان ديگري در تاريخ بوده است. قحطي‌هاي بزرگ و بيماري‌هاي فراگير، ارمغان اين متجاوزين بود و هزارويک آسيب و بيچارگي ديگر که بر اين مردم نازل شد و تا سال‌ها پس‌ازآن نيز اثراتش باقي ماند و هنوز هم. با اين همه اطلاعات ما درباره‌ي وقايع آن سال‌ها هم‌چنان بسيار محدود است و با وجود اينکه از حضور نيروهاي متفقين در ايران، بيش از هشتاد سال نگذشته است، حقيقت بسياري از ماجراهاي آن سال‌ها هم‌چنان پوشيده مانده است. کتاب «مرکز فرماندهي خليج فارس: تاريخ جنگ جهاني دوم در ايران و عراق» نوشته‌ي «اشلي جکسون» يکي از بهترين آثاري‌ست که در خصوص حضور نيروهاي متفقين در اين دو کشور و چندوچون بسياري از وقايع آن سال‌ها نوشته شده است. نويسنده در اين کتاب ورود متفقين و نبردهايشان از دريا تا بيابان و کوهستان، بر روي کشتي‌ها تا ريل‌هاي قطار را مو به مو بر اساس اسناد و نوشته‌هاي باقي‌مانده و تازه به دست آمده، شرح داده و بررسي کرده است. کتاب مرکز فرماندهي خليج فارس نه فقط به ماجراهاي جنگ جهاني دوم و هجوم متفقين بلکه به پشت پرده‌هاي سياست بين‌الملل و دربار پهلوي و بسياري از مصائب مردم ايران در آن بازه‌ي زماني نيز پرداخته که همين مهم اهميت آن را دو چندان کرده است.