کتاب «بهيموت يا پارلمان طولاني» براي هر خواننده اي که به بافت تاريخي انديشه «توماس هابز» علاقه مند است، از ضروريات به حساب مي آيد. هابز، اين فيلسوف بزرگ سياسي در کتاب مشهور ديگرش به نام "لوياتان" ، چارچوبي تحليلي براي بحث در مورد فتنه ، عصيان و تجزيه سلطه ارائه کرده بود. اما از کاربرد اين چاچوب در مسائل انضمامي تا حدودي طفره رفته بود. هابز براي رفع اين مشکل کتابي ديگر را از خود به جا گذاشت. کتابي با عنوان "بهيموت" که حدود سال 1668 به اتمام رسيد و در اصل به عنوان کتابي مکمل در کنار لوياتان قرار ميگيرد. و مي شود گفت اساسا اين کتاب نشان دهنده کاربرد سيستماتيک اين چارچوب وضع شده در جنگ داخلي انگليس است. لوياتان توصيف و تحليل گذار از وضع طبيعي به جامعه ي مدني و دولت و استقرار قدرت و حاکميت و تبعيت و فرمانبرداري بود، درحالي که بهيموت توصيف روند قهقرايي يعني فروپاشي حاکميت و دولت و گسترش نافرمانبرداري و بازگشت به وضع طبيعي و عودت ددمنشي و شرارت مردم و جنگ همه بر ضد همه است. بهيموت تنها کاربرد نظريه ي عمومي لوياتان در يک نمونه ي خاص تاريخي نيست، بلکه زمينه ي پيدايش حوزه ي فکري ديگري در انديشه ي سياسي هابز را فراهم مي کند و به توليد «دانش سياسي» جديدي مي انجامد، که مي توان از آن به عنوان «آموزش يا تربيت سياسي» نام برد.