نبايد تصور کرد که تمام دوران سينماي گذشته فيلم فارسي است. فيلم فارسي را من در مورد فيلم‌ هايي به کار مي ‌بردم که وقتي مي‌ بردند پيش پخش‌ کننده، مي‌ پرسيد چند تا دعواي کافه‌ اي دارد. در ابتدا که به ايران آمدم، اصطلاح «نوار متحرک» را در مورد اين فيلم‌ ها به کار بردم. اما بعد ديدم که اين يک عنوان بين‌ المللي است-ترجمه‌ اي بود از زبان فرانسه. بعد فکر کردم بايد ترکيبي ساخت براي بيان آن سينماي بي‌ ارزش و بي ‌اهميتي که بعد از نمايش بايد نگاتيو را مي ‌انداختند در زباله ‌داني؛ آن سري فيلم‌ هايي که اصلا نبايد پايه و مبناي سينماي ايران محسوب شوند. آن جماعت دوربين را به ايران آورده بودند و دوربين برايشان شده بود وسيل? تغذيه، وسيل? معاش. البته قطعا در آن دوران فيلم‌ هايي ساخته شد که مشمول اين عنوان نبودند و فيلم‌ هاي خوبي محسوب مي‌ شوند. از آن سو، اين روزها همچنان فيلم فارسي ساخته مي‌ شود.