برگسون در اين کتاب به شيوه‌اي جذاب و قابل فهم از زبان فلسفي استفاده مي‌کند. او توانسته است مفاهيم پيچيده‌ي فلسفي را به زباني ساده و روان تبديل کند، به طوري که خواننده به راحتي مي‌تواند با آن‌ها ارتباط برقرار کند. برگسون در اين کتاب به بررسي مفاهيم پايه‌اي فلسفي مي‌پردازد. او به ويژه به موضوع "زمان" و "حرکت" توجه دارد و آن‌ها را در قالب تئوري‌هاي خود در مورد حافظه و تکامل مورد بررسي قرار مي‌دهد. برگسون مفهوم "زمان واقعي" يا "دوره" را معرفي مي‌کند که بر خلاف زمان کمي و قابل اندازه‌گيري، بر تجربه‌هاي شخصي و ذهني تمرکز دارد. «مقدمه بر مابعدالطبيعه» نشان‌دهنده‌ي قله‌ي تفکر فلسفي برگسون است و به عنوان يکي از مهم‌ترين آثار او شناخته مي‌شود. اين کتاب به دليل نوآوري‌هاي فکري و فلسفي برگسون و تأثيرات عميقي که بر فلسفه‌ي مدرن گذاشته است، از اهميت ويژه‌اي برخوردار است.