تجربه و طبيعت نسخه مبسوط و بازنگري‌شده سخنراني‌هاي جان ديويي در سال 1925 است. ديويي در اين کتاب رويکردش را به مسئله دانش شرح مي‌دهد، به راه‌حل‌هاي ساير نظام‌هاي فکري براي اين مسئله مي‌پردازد و ديدگاه‌هايش را درباره رابطه ميان جهان خارج، ذهن و دانش شرح و بسط مي‌دهد. او در ابتدا روش فلسفي را بررسي مي‌کند و رابطه متقابل ميان تجربه و طبيعت را مي‌شکافد. ديويي در چارچوب «طبيعت‌گرايي تجربي» تحليلي از تجربه، شکل‌گيري قانون، نقش زبان و عوامل اجتماعي در دانش، ماهيت ذهن و رابطه غايي ميان ذهن و ماده به دست مي‌دهد. او در اين کتاب، همچون ساير آثار فلسفي دوران پختگي‌اش، سعي مي‌کند با بهره‌گيري از مفهوم زبان بر شکاف ديرين ميان طبيعت و تجربه پل بزند. پژوهش ديويي درباره مسائل محوري فلسفه، با همه عمقي که دارد، به‌راحتي قابل‌فهم است. او به موضوعات گوناگون و گسترده‌اي مي‌پردازد و نکات ارزشمندي مطرح مي‌کند؛ از مردم‌شناسي مالينوفسکي گرفته تا گرانش، تکامل و نقش هنر. دانشمندان، فيلسوفان و علاقه‌مندان و پژوهشگران تاريخ تفکر از نوشته اين متفکر قرن بيستمي بهره وافري خواهند برد.