وقتي مسير زندگي شخصي خود را طي مي کنيم ، رنج هاي مي کشيم و زخم هايي بر ميداريم که به روح ما مي چسبند، درست مثل خارهايي که به جوراب کوهنوردي فرو مي روند و آنجا مي مانند. اين مسافران قاچاقي ابتدا بي اهميت به نظر مي رسند، اما با گذشت زمان اگر جايي توقف نکنيم و آن ها را بيرون نکشيم، جمع شدن شان روي هم باري بر دوش روح ما خواهد شد. به سوي بخشش داستان کسي است که پاي پياده مسيري طولاني را شهر به شهر و گذر به گذر در آمريکا طي مي کند و در راه با آدم ها، دنياها و دريافت هايي جديد رو برو مي شود.