آصف بيات، از پژوهشگران پيشگام مطالعات خاورميانه چشم‌اندازي جديد از بهار عربي و معناي انقلاب پيش رويمان مي‌گذارد. از منظر سياست انقلابي بهار عربي شايد تلاشي بي‌ثمر به نظر برسد. در تونس، نقطه شروع موج اعتراضات، و در مصر و کشورهاي حوزه خليج فارس تغيير رژيم هرگز به‌تمامي صورت نگرفت. بااين‌حال بهار عربي اگر در برهم زدن ساختارهاي حاکم ناکام مانده باشد، در مزارع، کارخانه‌ها، بازارها، مدارس و البته در قلمرو خانواده جنبشي تحول‌آفرين بوده است. او با درهم‌آميختن پژوهش عملي، مصاحبه‌هاي ميداني و نظريه اجتماعي در قالبي روشن و يکپارچه نشان مي‌دهد فعاليت‌هاي انقلابي در مصر و تونس زندگي روزمره را از اساس دگرگون کرده است. زنان، جوانان، تهي‌دستان و گروه‌هاي اجتماعي در حاشيه با حرکت در جهت برابري و آزادي به بهار عربي اعتبار بخشيدند. به‌علاوه، بهار عربي کارگران را هم توانمندتر ساخته: طي سال‌هاي اعتراض فقط در مصر بيش از هفتصد هزار کشاورز توانستند اتحاديه تشکيل دهند. فعاليت‌ها و جنبش‌هاي کارگري براي طيف وسيعي از مردم رفاه مادي و پيشرفت‌هاي ملموسي به ارمغان آورد و هنجارهاي فرهنگي و سياسي جديدي ايجاد کرد که نيروهاي ارتجاعي ديگر نمي‌توانند به‌راحتي آن را ناديده بگيرند و اگر خواهان نابودي‌اش هستند، بايد بيش از اينها هزينه دهند. به تعبير بيات بهار عربي الگويي است از يک جنبش «اصلاحي-انقلابي»، يعني انقلابي که به‌جاي تغيير بنيادي منجر به اصلاحات مي‌شود. انقلاب را زيستن پژوهشي جامع و مفصل و فراخواني موثر است.