مناقب العارفين، تأليف شمس الدين احمد افلاکي عارفي، با تصحيحات و حواشي و تعليقات تحسين يازيجي، کتابي است در شرح حال خاندان مولوي‎ و مشايخ‎ طريقت مولويه. شمس‎ افلاکي به دستور نوه مولانا،‎ جلال الدين عارف که به اولو عارف چلبي نيز در اين‎ کتاب نام‎بردار است، اين‎ اثر‎ را در نيمه اول قرن‎ هشتم‎ نگاشته‎ است. اين کتاب شصت سال پس از فوت‎ مولوي پايان يافته است‎. افلاکي‎ در سال 718ق/1318م، نگارش‎ کتاب‎ خويش را‎ آغاز‎ و در‎ سال 754ق/1353م، به فرجام آورده است. به اين ترتيب نگارش‎ کتاب، 35 سال طول‎ کشيده‎ است. اثر حاضر، يکي از متون‎ معتبر‎ نثر فارسي است که از منابع اصلي پژوهشگران درباره شخصيت جلال الدين مولوي و خاندان و يارانش مي باشد. مناقب العارفين آيينه اي از احوال ملک روم و زندگي مولانا جلاالدين و ياران اوست. در اهميت اين کتاب همين بس که هيچ محقق مولاناپژوهي، در پژوهش هاي خود تاکنون از اين کتاب ارزشمند بي نياز نبوده است