"شلوارهاي وصله دار" مجموعه‌اي از داستان‌ها به قلم "رسول پرويزي" است که قبلا در مجله سخن در يک دوره ده ساله منتشر شده بود. چاپ اول اين کتاب در سال 1336 منتشر شد. داستان‌هاي کتاب با صداي راوي اول شخص نوشته شده است و طوري گفته مي شود که گويي راوي خاطرات گذشته را تعريف مي‌کند. "شلوارهاي وصله دار" از "رسول پرويزي" با سبکي زيبا و ساده، با کلمات محاوره‌اي و شکسته نوشته شده است. عبارات عاميانه‌ي مردم در طول رمان ظاهر مي‌شود و تصويري واضح را از فضايي که "رسول پرويزي" توصيف مي‌کند در اختيار خواننده قرار مي‌دهد. داستان "شلوارهاي وصله دار" در شيراز مي‌گذرد و راوي روزگاري را توصيف مي‌کند که پوشيدن لباس فرم و استفاده از کلاه پهلوي الزامي بود و ماموران شاه سعي کردند اين نوع لباس را از طريق قوانيني نظير محدوديت در مدرسه بين شيرازي‌ها جا بياندازند که همچون مردم بسياري از شهرهاي ديگر، با مخالفت مردم روبرو شدند. راوي روايت "شلوارهاي وصله دار" يکي از دانش‌آموزان است و روزي را توصيف مي‌کند که هر بچه‌اي که کت و شلوار نمي پوشيد، لباسش را جلوي مدرسه مي‌بريدند. او همچنين حوادث سرگرم کننده‌اي که در نتيجه‌ي اين محدوديت‌ها رخ مي‌داد را وصف ‌مي‌کند و اوقات مفرحي را براي خواننده رقم مي‌زند. "شلوارهاي وصله دار" از "رسول پرويزي" اثري مملو از حرف و صحبت است و داستان‌هايي درباره افرادي است که روزهاي ساده‌اي را سپري نکرده اند. "رسول پرويزي" خاطره‌هاي دوران کودکي و نوجواني خود در جنوب ايران را در پس‌زمينه‌اي فرهنگي اجتماعي به رشته‌ي تحرير درآورده است و "شلوارهاي وصله دار" يک اثر ادبي کم‌نظير است که ترکيبي از کمدي، واقعيت و حس نوستالژي است.