"در کوي دوست" يکي از آثار متفاوت نگاشته شده درباره ي لسان الغيب، حافظ شيرازي است که "شاهرخ مسکوب" آن را با نگاه و قلم خاص خود آفريده است. او در اين اثر بي هيچ تعارف و تملقي، و با گستردگي بي نظيري به بررسي اشعار حافظ و همچنين ارتباط آن با ادب و تصوف پارسي مي پردازد. "شاهرخ مسکوب" در کتاب "در کوي دوست"، رابطه اي را که ميان انسان، خداوند و جهان در شعر حافظ وجود دارد، چنان همه جانبه بررسي مي کند که علاوه بر شعر خود حافظ که کاخي است از نظم و معرفت، بناي عظيم و عمارت شکوهمند فرهنگ و عرفان و تصوف ايراني را مورد کند و کاو قرار مي دهد.
بنابراين "در کوي دوست" تنها نقد و تفسيري بر اشعار حضرت حافظ نيست، بلکه سير و سلوکي عارفانه و عاشقانه است که از قلم دانشمندي همچون "شاهرخ مسکوب" بر دل کاغذ مکتوب شده است. نثر کتاب عميقا شاعرانه بوده و خواننده را چنان از واژه سيراب مي کند که بعد از اتمام کتاب نيز، نظرات و تفاسير "شاهرخ مسکوب" مدت ها در ذهن مي ماند. بر خلاف بسياري از مفسران و حافظ دانان، که لسان الغيب را در بلنداي آسمان مي جويند و شعر و شان او را دست نيافتني جلوه مي دهند، "در کوي دوست" همچون قدم زدن با خواجه ي شيرازي در کوچه باغ هاي شعر و غزل است و جنبه هاي زميني و انساني تر اشعار او را بيشتر براي مخاطب به تصوير مي کشد. اين مواجهه ي صميمي و تجربه ي نگاه به اشعار حافظ از ديدگاه "شاهرخ مسکوب"، مي تواند بينشي جديد و متفاوت را نسبت به آنچه تا کنون از حافظ مي شناخته است، براي مخاطب به ارمغان بياورد.