کتاب «درباره روح» ترجمه يکي از سخن‌راني‌هاي دريدا در 14 مارس 1987 در کالج بين المللي فلسفه پاريس است که نام آن «هايدگر، مسئله حل نشده» بود. اين اثر يکي از عجيب‌ترين و پررمزورازترين آثار ژاک دريدا است که از پرداختن به دشوارترين و پيچيده‌ترين کتب فلسفي،يعني «هستي و زمان» هايدگر، شروع مي‌شود و به بررسي يکي از اسرارآميزترين، غني‌ترين و زيباترين آثار او، «هم‌سخني با تراکل»، مي‌انجامد. دريدا در اين اثر درباره موضع هايدگر نسبت به «روح» سخن مي‌گويد و ردپاي اين موضوع را در آثار هايدگري که ادعا دارد از مابعدالطبيعه عبور کرده است، مي‌کاود. هايدگر در رسالات مستقلي به «حقيقت»، «آزادي»، «تکنولوژي»، «اثر هنري» و «ياد» مي‌پردازد اما هرگز در رساله‌اي مستقل به موضوع «روح» نمي‌پردازد، بلکه اين واژه را به کار مي‌برد و در کاربردهاي متفاوت به آن مي‌پردازد. دريدا در اينجا به آن «نپرداختن»، يا «امتناع از پرداختن»، اشاره دارد؛ او در اين اثر، هوشمندانه به دنبال موضوعي در آثار هايدگر رفته است که خود را با غيابش مطرح مي‌کند. هايدگر در لايه‌هاي پيچيده آثار خويش درباره اين موضوع، راه‌هاي برون‌شو از مهلکه براي خود تعبيه کرده است و دريدا آنها را جسته و به بازتحليل تحليل‌ها پرداخته است. هيچ کس به خوبي دريدا، اين استاد به تأخير انداختن و طفره‌روي، از عهده اين بازتحليل برنمي‌آيد. به حق او را بايد بزرگترين مدافع فلسفه دانست؛ پس بايد فلسفه را جدي گرفت. گاه حتي جدي‌تر از آنکه فلسفه خود را جدي مي‌گيرد.