ژاک رانسير، فيلسوف فرانسوي، در دو گفت وگو با پيتر انگلمان طرحي کلي درباره ي شکل گيري انديشه ي خود ارائه مي دهد، از مطالعات اوليه اش درباره ي رهايي کارگران گرفته تا کارهاي اخيرش در باب ادبيات، فيلم و هنرهاي بصري. او به جاي بحث درباره ي زيبايي شناسي در چارچوب نحوه ي تعمق محدود ما در هنر يا زيبايي، مي گويد زيبا يي شناسي تشکيل دهنده ي اساس کل «رژيم تجربه ي» ماست. رانسير نشان مي دهد که روابط سياسي از تجربه ي حسي شکل مي گيرند، چون احساس ها و ادراک هاي فردي بدل به دغدغه ي کل اجتماع مي شوند.