«بانوي دريايي» نمودار توان ايبسن در زمينه ي بهره گيري از ويژه گي ها و آزمون هاي زندگي خود در نوشته هايش است. نام «بانوي دريايي» روشنگر آن است که ال ليدا وانگل آدمي است ويژه و کم ياب، ولي بااين همه چنين مي نمايد که ايبسن در زمان پرداخت نمايشنامه، نه تنها ويژگي هاي فردي او را برجسته کرده، که هم زمان توانسته از راه اين يگانه آدم، به جنبه هاي بزرگ نمونه وار آدمي راه بگشايد. «بانوي دريايي» نمايش، چهره اي است که از بسي ديدها به دهه ي ?? سده ي بيست تعلق دارد، ولي در سرشت و نهاد خود همگاني است و زمان و مکان نمي شناسد. «بانوي دريايي» از بسا ديدها نمونه ي تازه اي است از «گرايش بس غريب» ايبسن «به گونه گوني بخشيدن به موضوعات يگانه» که گه اورگ براندس از همان سال هاي ?? در کارهاي ايبسن نشان داده بود. نمي توان چشم بر اين پوشاند که خوانده هاي ايبسن نيز مي تواند در پيدايي درام ال ليدا وانگل نقشي بازي کرده باشد. ايبسن در اين نمايشنامه، جاي بزرگ تر و مرکزي تري به نماد (سمبل) داد.