اگر چيزي به نام دليل وجود دارد، بايد جهاني باشد. عقل بايد منعکس کننده اصول عيني باشد که اعتبار آنها مستقل از ديدگاه ما است - اصولي که هر کسي با هوش کافي بايد بتواند آنها را درست تشخيص دهد. اما اين کليت عقل همان چيزي است که نسبي گرايان و سوبژکتيويست ها به تعداد روزافزون آن را انکار مي کنند. و چنين سوبژکتيويسمي فقط يک شکوفايي فکري بي نتيجه يا نشان شيک نظري نيست. براي انحراف استدلال و کوچک شمردن ادعاهاي استدلال ديگران مورد سوء استفاده قرار مي گيرد. گسترش مستمر اين طرز تفکر نسبي‌گرايانه، گفتمان عمومي را به طور فزاينده‌اي دشوار مي‌کند و شکاف عميق جامعه ما را تشديد مي‌کند. در حرف آخر، توماس ناگل، يکي از تأثيرگذارترين فيلسوفاني که به زبان انگليسي مي نويسد، دفاعي پايدار از عقل در برابر حملات سوبژکتيويسم ارائه مي دهد و رديه هاي سيستماتيک ادعاهاي نسبيتي را با توجه به زبان، منطق، علم و اخلاق ارائه مي دهد. او نشان مي دهد که آخرين کلمه در مناقشات در مورد اعتبار عيني هر شکلي از تفکر بايد در برخي از افکار غيرقابل صلاحيت در مورد چگونگي امور نهفته باشد - افکاري که ما نمي توانيم آنها را از بيرون صرفا تمايلات رواني بدانيم.