در بارانداز در کارنامه کاري‌ اليا کازان و مارلون براندو دو تن از شخصيت‌هاي مشهور سينما و تئاتر آمريکا در دهه 1950 جايگاه مهمي دارد. ارائه متد اکتينگ در اين فيلم تأثير چشمگيري بر سبک‌هاي بازيگري اروپايي و آمريکايي و همزمان بر پيرنگ فيلم‌ها گذاشت. مسائل سياسي و مناقشات پيرامون توليد فيلم آينه‌اي است از درگيري‌هاي جنگ سرد و پارانوياي ضد کمونيستي که ايالات متحده آمريکا را دربر گرفت. در بارانداز درميان فيلم‌هاي آمريکايي و به ويژه در ميان برندگان جوايز اسکار فيلمي کمياب است که مستقيما به معضلي اجتماعي مي پردازد و به جاي طبقه متوسط طبقه کارگر را تحت تأثير قرار مي‌دهد. به نظر مي‌رسيد در بارانداز به دليل پرداختن به مسئله? فساد در لنگرگاه‌هاي نيويورک و نيوجرسي به دسته اي از فيلم‌هاي معضلات اجتماعي نيز شباهت داشت که در پرتو رونق و شکوفايي آمريکاي دهه 1950 ديگر کهنه مي‌نمود. با اين حال در همان زمان هم چپ‌هاي آمريکا و انگلستان از آن به دليل آنچه توجيه خبرچيني مي‌ناميدند انتقاد کردند؛ زماني که تري مالوي قهرمان فيلم، در نهايت تصميم مي‌گيرد عليه رهبر فاسد اتحاديه شهادت بدهد. در بارانداز هم در جايگاه فيلمي محبوب و هم کلاسيک ماندگار شد، در حالي که بسياري از فيلم هاي باشکوه تر آن دوره از حافظه? فرهنگي ناپديد شدند. تصاوير پي در پي و تکراري از مواجهه براندو و راد استايگر در تاکسي اين فيلم را براي بسياري از مخاطباني که شايد هرگز آن را کامل هم نديده اند نمادين کرده است.